آپارتمان دریا

هنوز تلفن آپارتمانم قطع نشده است. صاحب‌خانه یا در سفر است یا رحمش آمده است. رویاها هم مرا فراموش کرده‌اند. از جوانی این رویا همراه من بود که در آسمان‌خراشی مشرف به دریا، من یک آپارتمان مجلل دارم که معماران ایتالیایی و فرانسوی آن را تزئین کرده‌اند و من هر صبح عبور قایق‌های الوان را در دریا می‌بینم. نه، خودم خوب می‌دانم دیگر رویایی نیست. هر چه هست واقعیت گزنده روزها و شب‌ها است. پیری آرام‌آرام همه رویاها را نابود می‌کند. همه رویاهای من از پنجره‌های بیمارستان به آسمان پرتاب شده است.